Sinds augustus 2021 staat er aan de Lissestraat 7 een groenblauw boekenkastje, voor het appartement van Brigitte Mondalo Diaz.
Brigitte (38) is geboren in de Filipijnen. Toen ze drie jaar oud was verhuisde ze met haar moeder naar West-Vlaanderen, nadat zij hertrouwde met een Belg. Brigitte’s vader stierf toen ze jong was.
“Ik heb nog twee hele sterke herinneringen aan de Filipijnen. Ze leren daar kinderen zwemmen door ze gewoon in het water te gooien. Dat gevoel dat je moest vechten voor je leven, herinner ik me nog goed. En de vliegreis naar België met de turbulentie herinner ik me ook nog goed”.
Ze is kinderverzorging in Gent gaan studeren en ging werken bij Kind & Gezin. “Daar begon ik als leefgroepbegeleidster en ben ik geëindigd als gezinsbegeleider, waarbij ik gezinnen hielp met opvoedingsproblemen.”
Daarna is Brigitte iets heel anders gaan doen: “Bureauwerk, bij een groothandel in elektriciteitsmateriaal. Ik had het nodig om op een hele andere plek te werken. Daar heb ik zes jaar gewerkt. Als ik het gevoel heb dat ik ergens niets meer kan betekenen, zoek ik iets anders. Nu werk ik in het ziekenhuis, het ZNA in Merksem, waar ik als sterilisator werkt. Wij bedienen machines die ervoor zorgen dat het operatiemateriaal gesteriliseerd is. Wij krijgen wel eens telefoon van patiënten die vragen, ‘wanneer moet ik komen om gesteriliseerd te worden?’ En dan zeggen wij, ik denk dat je de verkeerde dienst hebt, we schakelen u door. Dat zou pijnlijk zijn, 135 graden, dan werkt niets meer!” lacht Brigitte.
In de woonkamer van Brigitte staan drie grote schilderijen. Op de voorste is het gezicht van een jonge vrouw geschilderd, in donkere grove verfstroken, op een canvas van ongeveer een bij een meter. “Ik werk graag met mijn handen. Dat brengt evenwicht, omdat mijn werk heel procesmatig is en ik ook een grote denker ben. Zo kom ik tot rust en laad ik mezelf op. Vijf jaar geleden had ik al het idee van het boekenkastje, maar dat is blijven hangen in een doos met honderd andere projecten die ik wil doen. Deze zomer besloot ik er werk van te maken.”
Het boekenkastje staat vlak aan de gevel van Brigitte’s appartement. Het is duidelijk dat Brigitte creatief is. Ze heeft het kastje geschuurd en een vrolijke groenblauwe kleur gegeven. De planken zijn bekleed met oude tijdschriften die ze niet meer las. Aan de binnenkant zit ook een lampje, “maar dat weet bijna niemand”.
Brigitte is erg gestructureerd en dat zie je in het kastje terug. “Mijn boekenkastje heeft drie mandjes, voor kookboeken, informatieve boeken en prentenboeken voor kinderen. In het begin had ik die indeling niet, maar dat vond ik vervelend en niet praktisch. De bibliotheek bestaat ook uit verschillende afdelingen.”
“Boeken die er langere tijd in staan, wissel ik wel eens om. Een slimme methode voor kinderen die massa’s speelgoed hebben, is om het om te wisselen met het speelgoed dat op zolder staat. Voor hen is het net alsof ze nieuw speelgoed hebben. Hetzelfde doe ik met de boeken, dat wekt de indruk dat er nieuwe boeken zijn. En dat werkt!”
De voorraad boeken voor in het boekenkastje is groter dan haar persoonlijke voorraad boeken. Met elke verhuizing gaan er weer wat boeken weg. “Als student ben ik al drie keer verhuisd, en toen ik de liefde van mijn leven tegenkwam, nog een keer naar Blaasveld. Hij zei tegen mij ‘Ik kom van Willebroek, als in Broek vol Goesting! Daar was ik dan voor gevallen, ja!” lacht Brigitte. “We hadden ook een kinderwens, en hebben drie keer IVF geprobeerd, maar dat is niet gelukt. Dat was vreselijk, maar ik heb het losgelaten. Als het niet gaat, gaat het niet. Maar ik voelde dat hij het echt graag wilde en ik wilde hem dat niet afnemen, dus heb ik besloten om te vertrekken. Ik kan mezelf vrij goed aan de kant zetten om iemand gelukkig te maken, ook al heeft het pijn gedaan.”
Nadat haar relatie uit ging, is ze verhuisd naar haar woning in Deurne, waar ze nu tien jaar woont, en sinds de zomer het boekenkastje haar gevel versiert. “Dat is het langste dat ik ergens gewoond heb. Misschien ga ik nog een keer met mijn pensioen verhuizen, maar niet vaker.” Dat betekent hopelijk dat het boekenkastje nog lang bezoekers mag verwachten.
Dit artikel is onderdeel van verschillende verhalen over ruilboekenkastjes in Antwerpen.
